Ter gelegenheid van zijn 50-jarig kunstenaarschap kreeg Leon Verburgt in Museum Kempenland Eindhoven een omvangrijke overzichtstentoonstelling met publicatie. Om de stilte na zijn dood in 2014 te doorbreken wordt een keuze uit zijn oeuvre met schilderijen, kijkkastjes en sculpturale objecten in Museum ’t Oude Slot geëxposeerd. Tevens moeten zijn werken langzamerhand een nieuw thuis krijgen.
Leon Verburgt is op 26 juli 1935 in Capelle aan de IJssel geboren maar groeit in Heerlen op, waar zijn vader in 1939 filiaalhouder wordt van een winkel in wasmachines. Al op de lagere school krijgt hij van de Heerlense beeldhouwer-keramist Harry Stump les in tekenen en boetseren. Na drie jaar HBS gaat hij van de centen die hij met het geven van zweminstructie verdient, naar de Stadsacademie voor Toegepaste Kunsten in Maastricht. Daar wordt hij als ‘onofficiële’ leerling door Frans Vos en Harry Koolen gevormd.
Zwemmen
Na het vervullen van de dienstplicht bij de marine krijgt hij als bekende zwemmer – zijn vader is inmiddels naar een filiaal in Eindhoven overgeplaatst – de uitnodiging om bij de PSV te komen zwemmen. In Eindhoven volgt hij lessen aan de Middelbare Kunstnijverheidsschool bij Jan Gregoor en wordt lid van de Sociëteit Cultureel Contact, zodat hij binnen de kortste keren met het Eindhovense kunstenaarswereldje bekend raakt. Vanaf oktober 1957 heeft hij mede door de dagelijkse zwemtrainingen succes, want op de 200, 400 en 1500 meter vrije slag wordt hij kampioen en recordhouder en met de estafetteploeg behaalt hij op tal van plaatsen successen. Een grote teleurstelling is, dat hij – terwijl hij zich wat zwemtijden betreft kwalificeert – door het Nederlands Olympisch Comité niet naar de Olympische Spelen in Rome in 1960 wordt uitgezonden. Om zelfstandig de kost te kunnen verdienen behaalt hij de benodigde diploma’s voor het zwemonderwijs en geeft schoolzwemmen. In het zwembad ontmoet hij zijn toekomstige vrouw Rita de Bont, met wie hij op 21 oktober 1964 trouwt. Leon werkt fulltime bij het Sportfondsenbad, wordt bedrijfsleider van het Dommelbad en de Tongelreep, maakt de uitbreiding van de Tongelreep tot golfslagbad mee en sluit zijn loopbaan af als directeur in 1992 door vervroegd met pensioen te gaan.
Vrije tijd
Op de Contraprestatie of Beeldende Kunstenaars Regeling heeft hij nooit een beroep willen doen. Dagelijks besteedt hij al zijn vrije tijd d.w.z. avonden en halve nachten aan het tekenen en schilderen
Aanvankelijk laat hij zich inspireren door de eigentijdse moderne kunst zoals het Vlaamse en Limburgse expressionisme, maar komt onder invloed van de klassiek modernen met name de Fauvisten tot een eigen herkenbare vormentaal. Onder auspiciën van Sociëteit Cultureel Contact heeft hij zijn eerste eenmanstentoonstelling die goed wordt ontvangen; kunstcritici zien kwaliteiten en voospellen een goede artistieke toekomst, hoewel aan het coloriet en de illustratieve tekening meer aandacht besteed mag worden. Wanneer hij bij als lid van de Kring Eindhovense Beeldende Kunstenaars in 1959 exposeert, vindt Jan van der Harten dat zijn werk ‘vol invallen en invloeden’ grote vitaliteit heeft en Frans Babylon vindt Leon ‘een krachtig en driftig natuurtalent’ maar wel met een ‘grote kleurenbontheid’. Wat critici zeggen deert Leon niet, want hij gaat als een ‘rara avis’ (zeldzame vogel c.a. witte raaf) gewoon zijn eigen weg. In zijn figuratief werk combineert hij allerlei beeldelementen, die hij met humor observeert om zo te laten zien hoe merkwaardig de wereld kan zijn. Het verbeeldt een gedroomde, fantastische, soms surreële wereld met een boodschap ook al is die soms moeilijk te ontdekken. Hij geeft geen titels om de beschouwer niet in een richting te sturen. Zijn geweldige, tomeloze creativiteit tezamen met zijn kleurgebruik maken zijn doeken en tekeningen tot een visueel kijkspel, die optimistisch, humoristisch en vrolijk oogt, maar in die fantasiewereld stelt hij wel zaken zoals onrecht of onvrijheid aan de kaak. Een bijzondere mens met eigenzinnige kunst.
